Temat: Twórca i jego dzieło- Juliusz Słowacki, Balladyna.
Witaj!
Juliusz Słowacki (1809–1849)
Pochodził z rodziny mieszczańskiej o tradycjach szlacheckich. Poeta miał szczególne relacje z matką – był z nią bardzo mocno związany. Po ukończeniu studiów Słowacki wyjechał do Warszawy. W czasie powstania listopadowego pracował jako urzędnik w powstańczym Biurze Dyplomatycznym, ponieważ słabe zdrowie nie pozwoliło mu zaciągnąć się do armii. W 1831 r. wyjechał na misję dyplomatyczną do Paryża i Londynu. Postanowił zostać na emigracji – najpierw osiadł we Francji, później w Szwajcarii, w pobliżu Jeziora Genewskiego. W kolejnych latach dużo podróżował (m.in. do Egiptu, Palestyny i Grecji). Następnie powrócił do Paryża, gdzie mieszkał aż do śmierci.
Po więcej informacji na temat wybitnego poety możesz znaleźć klikając w link:
https://culture.pl/pl/tworca/juliusz-slowacki
https://polska-poezja.pl/juliusz-slowacki
W cieniu mistrza
Juliusz Słowacki był jednym z najważniejszych polskich poetów romantycznych. Przez całe życie konkurował z Adamem Mickiewiczem. Marzył, by tak jak on zostać uznanym za narodowego wieszcza. To marzenie spełniło się dopiero po śmierci twórcy. Napisał trzynaście tekstów na scenę, m.in. Balladynę, Kordiana, Fantazego, w których pokazał swój kunszt. Poza tym był autorem poematów oraz wierszy.
BALLADYNA – gatunek i geneza utworu
„Z wszystkich rzeczy, które dotychczas moja mózgownica urodziła, ta tragedia jest najlepszą – zwłaszcza że otworzyła mi nową drogę, nowy kraj poetyczny, nie tknięty ludzką stopą, kraj obszerniejszy niż ta biedna ziemia, bo idealny. Zobaczysz kiedyś, Mamo kochana, co to za dziwna kraina – i czasy. Tragedia i cała podobna do starej ballady, ułożona tak, jakby ją gmin układał, przeciwna zupełnie prawdzie historycznej, czasem przeciwna podobieństwu prawdy. Ludzie jednak, starałem się, aby byli prawdziwymi i aby w sercu mieli nasze serca…” Tak Słowacki pisał o swym świeżo ukończonym utworze, „Balladynie”, podkreślając jego baśniowo-balladowy charakter i sugerując w pewnym stopniu, że jest on jakąś formą ucieczki od „tej biednej ziemi”, tj. od współczesnej rzeczywistości, w „kraj idealny”, tj. nie istniejący, stworzony przez fantazję i wyobraźnię poety, a przez to lepszy od świata rzeczywistego.
Słowacki napisał Balladynę w Szwajcarii w 1834 r., ale opublikował ją dopiero w 1839 r., po powrocie z podróży na Bliski Wschód. W zamierzeniu poety dzieło miało stanowić pierwszą część cyklu sześciu dramatów poświęconych legendarnym dziejom Polski. Oprócz tego utworu powstała jednak tylko Lilla Weneda. Tytuł dramatu i zarazem imię głównej bohaterki Balladyny nawiązują do popularnego w pierwszej połowie XIX w. gatunku literackiego – ballady romantycznej. Podobnie jak w innych utworach tego typu w dramacie świat rzeczywisty współistnieje z nadprzyrodzonym. Postacie i fabuła zostały zaczerpnięte z folkloru, głównym tematem jest miłości zbrodnia, a zasady moralne odwołują się do ludowego pojęcia sprawiedliwości.
„Balladyna” należy do rodzaju literackiego, jakim jest dramat. Jest gatunkiem tragicznym, składającym się z pięciu aktów podzielonych na sceny. Szczególnie łączy ze sobą elementy fantastyczne i realistyczne. Dzieło Słowackiego zestawia ze sobą wiele kontrastów, z którym głównym jest Alina i Balladyna. Utwór ten przekazuje wymowę moralną: zło zawsze zostaje ukarane.
Odpowiedz na pytania:
- Kto jest autorem Balladyny?
- Gdzie i kiedy została napisana Balladyna?
- Kiedy po raz pierwszy została opublikowana Balladyna?
- Do czego nawiązuje tytuł lektury?
- Skąd zostały zaczerpnięte postacie i fabuła?
- Co jest głównym tematem utworu?
- Jakie emocje wywołała w Tobie lektura Balladyny?
- Jak wyobrażasz sobie postacie – ich wygląd, ubiór?
Opracowanie: Marzena Marcjasz
Comments are closed