Temat: Oświeceniowa epoka czyli wiek rozumu.
Witam Cię!
Pałac Łazienkowski (pałac Na Wodzie) w Warszawie, elewacja południowa
fot. Artur Malinowski, przebudowany. 1788–1793 wg projektu Dominika Merliniego, licencja: CC BY 2.0
Oświecenie to czas pojawienia się wspólnoty kulturowej, nieuznającej granic państwowych: językiem elit była francuszczyzna, czytano Woltera i wystawiano sztuki Moliera, modne stały się ogrody w stylu francuskim itd. Polska należała do krajów, w których oświeceniowe idee były bardzo widoczne. Za ojczyznę tej epoki uznaje się Francję. Tam już w XVII stuleciu pojawiły się idee (polityczne, społeczne, artystyczne), które z czasem objęły resztę zachodniej Europy. Kulturowy punkt ciężkości przesunął się więc nad Loarę.
Uformowanie oświecenia poprzedziła swoista bezkrwawa rewolucja w Anglii w 1688 roku. Epokę zapowiedziało wydanie w 1689 roku przez angielskiego filozofa, Johna Locke’a Listów o tolerancji. Tolerancja to jedna z najważniejszych wartości oświecenia. Locke twierdził, że zmuszanie do religii jest bezsensowne, gdyż nie można szczerze wierzyć na rozkaz!
Za symboliczny koniec epoki można uznać rewolucję francuską 1789–1799, która (paradoksalnie) miała swe źródła w oświeceniowych hasłach demokratycznych (wolność, równość, braterstwo).
Opracowała: Marzena Marcjasz
Comments are closed