Temat: Co to znaczy być romantykiem?
Witaj!
Romantyzm– epoka w historii sztuki i historii literatury trwająca w XVIII wieku do XIX wieku. Romantyzm był ruchem ideowym, literackim i artystycznym, który rozwinął się początkowo w Europie i wyrażał się w poezji, malarstwie i muzyce. Powstał jako reakcja na zmiany społeczne i polityczne wywołane rewolucją przemysłową i rewolucją francuską z 1789 roku. Był formą buntu przeciwko ustalonym regułom społecznym, które rządziły społeczeństwami epoki Oświecenia – przeciw sztywnym zasadom życia arystokracji i mieszczaństwa, ustalonym regułom życia politycznego oraz przeciw naukowemu podejściu do natury i człowieka. Naczelne hasło Rewolucji Francuskiej – „wolność, równość, braterstwo” stało się drogowskazem dla nowego kierunku myślenia, który zakwestionował podstawy oświeceniowego, racjonalistycznego pojmowania świata. Według romantyków świat dzielił się na to, co widzialne i poznawalne zmysłowo oraz na to, co niewidzialne – dające się poznać jedynie za pomocą środków pozarozumowych, takich jak wiara i intuicja.
Caspar David Friedrich, Dwaj mężczyźni kontemplujący księżyc
Na co wskazuje nazwa romantyzm?
Romantyzm to utworzona od słowa romantyczny nazwa, której używa się m.in. w odniesieniu do angielskiej i niemieckiej literatury końca XVIII i początku XIX w. Literatura ta była głosem młodego pokolenia, które poszukiwało innych sposobów poznania świata. Młodzi zwolennicy romantyzmu zalecali, by w życiu kierować się nie rozumem, lecz uczuciami. Zafascynowani potęgą natury, folklorem oraz wierzeniami ludowymi, szukali w nich prawdy, zasad moralnych, kontaktu ze światem nadprzyrodzonym (irracjonalnym), w którego istnienie wierzyli. Romantycy byli wyraźnie zbuntowani wobec rozumowego podejścia swoich poprzedników, o czym świadczą choćby pochodzące z utworu Adama Mickiewicza słowa: Czucie i wiara silniej mówi do mnie / Niż mędrca szkiełko i oko (Adam Mickiewicz, Romantyczność – utwór ze zbioru Ballady i romanse).
Twórcy romantyzmu i bohaterowie ich dzieł
Pisarze i poeci romantyzmu cenili wolność twórczą, dlatego odrzucali obowiązujące w oświeceniu zasady dotyczące formy utworu. Uważali, że utwory powinny wypływać z wyobraźni artysty, powstawać pod wpływem natchnienia oraz wyrażać osobiste refleksje. Jeśli przyjrzymy się literaturze romantyzmu, zauważymy, że w wielu tekstach pojawili się bohaterowie będący indywidualistami. Nierzadko w losach tych postaci można odnaleźć nawiązania do doświadczeń samych pisarzy.
Bohater romantyczny często:
– jest tajemniczym samotnikiem, indywidualistą,
– doświadcza nieszczęśliwej, niespełnionej, ale pełnej wzniosłych uczuć miłości do wybranki,
– wierzy w istnienie świata nadprzyrodzonego i jego związek ze światem realnym,
– przyjmuje znaną z moralności ludowej zasadę, zgodnie z którą każde przewinienie musi zostać ukarane,
– poprzez kontakt z przyrodą, podróże, wybór miejsc kojarzonych ze światem irracjonalnym szuka sposobu na poznanie prawdy o sobie i świecie,
– kocha ojczyznę i jest gotów o nią walczyć
Sztuka romantyzmu
Romantycy odeszli w sztuce od rozwiązań wypracowanych w antyku i chętnie przejętych w oświeceniu. Dla romantyków ważne były emocje, namiętność i wyobraźnia. Malarze z tego okresu przedstawiali tajemnicze, często ukazujące potęgę natury, krajobrazy. Artyści wspierali także ruchy niepodległościowe – sceny walki to częsty motyw ich twórczości. Bohaterami dzieł romantycznych byli m.in. marzyciele, samotnicy, wojownicy
Wolność wiodąca lud na barykady jest jednym z najsłynniejszych dzieł Eugène’a Delacroix.
Obraz można nazwać oficjalnym, ponieważ został namalowany na zamówienie nowego rządu po zwycięskiej rewolucji lipcowej z roku 1830. Władze zaproponowały młodemu, ale dobrze zapowiadającemu się malarzowi Delacroix stworzenie dzieła, które byłoby alegorią i ilustracją tych wydarzeń.
Caspar David Friedrich [kaspar dawid fridriś], Wędrowiec nad morzem mgły, ok. 1817 r.
Odwrócony plecami mężczyzna to symbol samotnego romantyka szukającego w potędze nieokiełznanej, groźnej natury odpowiedzi na nurtujące go pytania.
Romantycy byli zafascynowani przyrodą, lubili przebywać w otoczeniu natury. Powstające w tym okresie ogrody nosiły minimalne ślady ingerencji człowieka, przypominały naturalne krajobrazy. Przykładem takiego miejsca są tzw. ogrody angielskie, m.in. ogród Stourhead [stałerhed] w hrabstwie Wiltshire [łyltszer] w Anglii.
Park romantyczny w Arkadii(Nieborów)
Opracowała: Marzena Marcjasz
Comments are closed