KLASA 2B 10.11.20

Temat: Co czuje dusza? Jak opisywać dzieła sztuki. 

Witam Cię!

     Opis dzieła sztuki to wypowiedź,  której celem jest przedstawienie wyglądu opisywanego obiektu oraz opinii na jego temat. Dzięki umiejętności opisywania dzieł oswajasz się ze sztuką i możesz dzielić się wrażeniami z otoczeniem. Zapoznaj się z treściami poniżej. Znajdziesz tam, podstawowe informacje.                                                                                       

Przeczytaj dokładnie opis Mony Lisy Leonardo da Vinci. Spełnia on warunki opisu dzieła malarskiego.

Przyjrzyj się obrazowi, wykonaj zadania, a następnie zapisz zadanie 8 w zeszycie.

Opracowała: Marzena Marcjasz

Dodatkowe informacje:

Rafał Malczewski, Pogodne życie, 1927, olej na sklejce, domena publiczna

Autoportret, Leonardo da Vinci, Autoportret, ok. 1513, rysunek sangwiną na papierze, 33,5 x 21,6 cm, Biblioteca Reale, Turyn, domena publiczna

Leonardo da Vinci 1452–1519

Czołowy artysta dojrzałego renesansu, wszechstronnie utalentowany w wielu dziedzinach. Autor Traktatu o malarstwie i kanonu proporcji ciała ludzkiego (tzw. Człowiek witruwiański, ok. 1492). Inżynier wojskowy, wynalazca machin wojennych i konstruktor fortyfikacji, znawca optyki, mechaniki, hydrologii, fauny i flory oraz anatomii człowieka, wybitny malarz. Nauka i sztuka stanowiły dla niego źródło poznania rzeczywistości, jej zasad, prawidłowości i zjawisk. Leonardo był autorem obrazów olejnych, fresków, rzeźb, projektów architektonicznych i urbanistycznych. Do jego najwybitniejszych dzieł należą: Mona Lisa (1503–1506), Madonna w grocie (1483–1486), Ostatnia Wieczerza (1495–1498) i Święta Anna Samotrzeć (ok. 1510).

Leonardo da Vinci, Mona Lisa (La Gioconda), 1503–1506, olej na desce, 77 x 53 cm, Musée du Louvre, Paryż, domena publiczna

„Mona Lisa jest bez wątpienia najsłynniejszym obrazem świata, arcydziełem poddawanym wielu interpretacjom i reinterpretacjom w sztuce, poezji czy literaturze. Leonardo zaproponował w nim nowatorskie i optymalne rozwiązanie formalne portretu renesansowego. Wertykalna oś ciała równoważona jest przez horyzontalne rytmy pejzażu, co przekłada się na harmonijne przedstawienie postaci na tle lekko odrealnionego krajobrazu. Artysta zastosował w dziele perspektywę malarską nadające figurze plastyczność i wdzięk. Ważnym elementem charakteryzującym postać są starannie ukształtowane i mistrzowsko namalowane dłonie. Gioconda jest wizerunkiem‑zagadką i wielowymiarowym symbolem sztuki malarskiej z jej zdolnością do tworzenia iluzji. Bohaterkę obrazu można postrzegać jako nowożytnego Sfinksa, wciąż stawiającego zagadkę dotyczącą własnej tożsamości. Leonardo ukazał ją w „pejzażu osobliwym, jakby księżycowym, którego obcość i daleki dystans jest zapewne rozmyślnie dobranym akompaniamentem do owego uśmiechu, błąkającego się po całej twarzy modelki, uśmiechu, którego finezja, wieloznaczność i lekka ironia były tylekroć opiewane”. [cyt. za: M. Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1991, s. 88].

Udostępnij:

Tagged:

Comments are closed