Etyka
30.04.2020 r
Witam Was Panowie.
Na dzisiejszej lekcji przeanalizujcie zamieszczony poniżej tekst i spróbujcie odpowiedzieć na pytanie:
Jak nauczyć się szacunku do siebie ?
Szacunek do siebie to zaufanie do siebie, sympatia i akceptacja samego siebie. Dbanie o swoje potrzeby, rozwój fizyczny, emocjonalny i psychiczny. Chęć podejmowania wyzwań i stawiania sobie kolejnych, realnych do osiągnięcia celów. Osoba, która nie szanuje siebie odznacza się niską samooceną, niskim poczuciem własnej wartości i brakiem pewności siebie.
Jak na nasze życie wpływa brak szacunku do siebie?
Osoba niepewna siebie, niedoceniająca siebie może mieć trudności ze znalezieniem lepszej pracy, zbudowania trwałej i dobrej relacji. Może również być podatna na manipulacje i wykorzystywanie ze strony innych ludzi (zarówno w życiu zawodowym jak i prywatnym).
Reakcją osoby z niską samooceną na trudności w relacjach czy wykonywanych zadaniach może być, wycofanie wynikające z niepewności lub agresja wywołana lękiem przed zobaczeniem przez innych jej słabości lub braków.
Czy skoro brak szacunku do siebie ma realnie negatywny wpływ na nasze codzienne życie to czy da się go nauczyć? Jest to możliwe i bardzo wartościowe, choć droga do pokonania nie jest łatwa.
Jak pokochać siebie?
Nie ma ludzi idealnych. Nawet gdyby istnieli, to prawdopodobnie byliby nudni 😉
Po pierwsze trzeba sobie uświadomić, że nigdy nie byliśmy, nie jesteśmy i nigdy nie będziemy idealni. Zatem dążenie do takiego stanu jest stratą czasu i energii na proces, który nie ma szansy zakończyć się sukcesem. Skupiając się na wyobrażonym lub wymarzonym obrazie siebie nie mamy szansy poznać siebie takimi, jakimi jesteśmy rzeczywiście, jakie mamy zdolności, talenty i predyspozycje. A to właśnie one są naszą siłą i furtką do osiągania celów, realizacji marzeń i budowania wartościowych, głębokich i trwałych relacji z innymi ludźmi. I tu ważną kwestią jest to, że w tych dążeniach popełniamy i będziemy popełniać błędy. Mamy do nich prawo. Odbierając sobie to przyzwolenie wykorzystujemy te potknięcia do zdewaluowania siebie, zamiast do refleksji i własnego rozwoju.
Być prawdziwym
Drugim elementem jest autentyczność, czyli życie w prawdzie z własnymi wartościami, przekonaniami, uczuciami i emocjami. Zdarza się, że w zależności od miejsca czy towarzystwa, zakładamy różne maski, które mają służyć pokazaniu siebie takimi, jakimi uważamy że zostaniemy zaakceptowani, polubieni, docenieni. Tylko czy naprawdę chodzi o to, żeby dla innych wartościowa była nasza chwilowa imitacja? Raczej nikomu nie zależy tylko na tym. Chcemy być kochani i akceptowani tacy, jacy jesteśmy. Pokochanie siebie możliwe będzie tylko wtedy, kiedy będziemy prawdziwi, szczerzy i autentyczni.
Zaufać sobie
Kolejnym etapem powinno stać się samodzielne decydowanie i dokonywanie wyborów. Samodzielne, czyli takie, którego naprawdę chcesz, które wynika z Twojego przekonania, potrzeby, chęci, a nie z tego, że „inni” tak chcą, bądź czegoś oczekują. Najłatwiej zacząć od drobnych rzeczy, które nie będą rodzić zbyt dużego napięcia czy lęku (np. weekendowy wyjazd, pójście na spotkanie towarzyskie bądź rezygnacja z niego).
Wziąć odpowiedzialność
Na koniec chciałabym zwrócić uwagę na najtrudniejszy, ale jednocześnie najistotniejszy element, czyli wzięcie odpowiedzialności za swoje życie. Nie szukaj winnych w otoczeniu, ani wymówek we własnych brakach, czy ograniczeniach. Nie wmawiaj sobie co „musisz” czy „powinieneś”. Zapytaj siebie czego chcesz i do tego dąż. Konsekwentnie realizuj zaplanowane cele (ich poszczególne, kolejne elementy). Jeśli jutro chcesz być inna/inny, jeśli jutro chcesz coś umieć czy coś osiągnąć to nie ma innej drogi, jak rozpoczęcie zmiany czy realizacji planu dzisiaj.
Dziękuję za chwilę uwagi i do zobaczenia.
Pozdrawiam i życzę miłego odpoczynku na majówce.
Elżbieta Sobolewska
Comments are closed